Τι βλέπετε και τι δεν βλέπετε
‘Ενα από τα πράγματα που δεν έκανα ποτέ, ήταν να βγάζω εύκολα συμπεράσματα. Ήθελα πάντα να είμαι σίγουρη οτι έχω λάβει όλες τις παραμέτρους υπόψη μου και δεν έχω αδικήσει κανέναν. Μην κρίνετε αν δεν έχετε κληθεί να περπατήσετε ένα μέτρο με «τα παπούτσια» του άλλου. Τα φαινόμενα απατούν.
| Τι βλέπετε | Τι δεν βλέπετε |
|---|---|
| Μια διάγνωση που γράφει Πολλαπλή Σκλήρυνση | Το θάρρος, τη γενναιότητα και την αδιάκοπη προσπάθεια που καταβάλλω να συνεχίσω την ζωή μου μέσα σε μια νέα κανονικότητα. |
| Μια περιποιημένη και συνήθως καλοντυμένη γυναίκα να βγαίνει από το σπίτι. | Έχουν χρειαστεί γύρω στα 30 λεπτά για να σηκωθώ από το κρεβάτι. Η διαδικασία μπάνιο, λούσιμο, ντύσιμο έχει διαρκέσει πάνω από 1 ώρα και έχει καταβροχθίσει όλα τα ενεργειακά αποθέματα της ημέρας μου. |
| Ένα μακιγιάζ που δείχνει οτι αν μη τι άλλο, αφιέρωσα χρόνο στο να ετοιμαστώ για να βγω από το σπίτι μου | Τις άγρυπνες νύχτες μου. Δεν μπορώ πια να κοιμηθώ πάνω από δυο ώρες συνεχόμενες. Κι εκεί που θεωρούσα τον εαυτό μου από τις τυχερές, που δεν χρειαζόμουν μακιγιάζ, υπάρχουν πλέον μέρες που δεν μπορώ να κυκλοφορήσω άβαφη. Όχι για τους άλλους. Εγώ δεν αντέχω την όψη μου. |
| Να εργάζομαι κανονικά ωράρια. | Οτι μετά την πρώτη ώρα δεν μπορώ να βολευτώ πουθενά στην καρέκλα μου. Πονάνε όλα μου. |
| Να παραπατάω και να στηρίζομαι στα τραπέζια και τις καρέκλες του μεζεδοπωλείου για να φτάσω στην τουαλέτα. Πολλοί με κοιτούν με ύφος «τύφλα έγινε αυτή» | Αυτή είναι η κανονικότητά μου. ‘Ετσι βαδίζω. Και όχι δεν είμαι μεθυσμένη. Τουλάχιστον όχι όλες τις φορές... |
| Να κάθομαι στην ξαπλώστρα στην παραλία και να φωνάζω τα παιδιά μου από μακριά χωρίς να σηκώνομαι να πάω κοντά τους... «σήκω χριστιανή μου μας πήρες το κεφάλι».... | Μου είναι αδύνατο να βαδίσω και να σταθώ στην άμμο... |
| Τον καλό μου να με κουβαλάει στα χέρια από την ξαπλώστρα στην θάλασσα. «Αυτές έχουν τις τύχες τις καλές» ήταν μια από τις ατάκες που άκουσα και με απογείωσαν... | Δεν μπορώ περπατήσω στην άμμο... τα πόδια μου βουλιάζουν μέσα και πολλές φορές παθαίνω εγκαύματα στα πέλματα γιατί δεν μπορώ να τρέξω και να φτάσω γρήγορα στο νερό. |
| Να κάνω ποδήλατο τάντεμ και να έχω ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά και fitness look… | Έχει στηθεί αποστολή να μεταφερθεί το τάντεμ σε σημείο που δεν έχει αυτοκίνητα. Κάποιος με έχει σηκώσει στα χέρια να με ανεβάσει στο ποδήλατο και μου έχει «κουμπώσει» τα πόδια στα πετάλια. Τίποτα από αυτά δεν μπορώ να κάνω μόνη. Οι σφυγμοί μου την ώρα που ανεβαίνω στο ποδήλατο – σε κατάσταση ακινησίας -είναι γύρω στους 130 από την ταραχή και την αγωνία μου μην πέσω πουθενά. |
| Έναν γυμναζόμενο με personal trainer που του πηγαινοφέρνει τα αλτηράκια | Δεν βαριέμαι... κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ. Όπως μπορώ. Και το να μεταφέρω τα αλτηράκια ή να σηκωθώ όρθια στο μηχάνημα της πλάτης και να πιάσω την μπάρα και να ξανακαθίσω είναι σχεδόν αδύνατον χωρίς παράπλευρες απώλειες. |
| Να χρησιμοποιώ ασανσέρ ακόμη και για έναν όροφο, ακόμη και μέσα στο γυμναστήριο. | Μου είναι πολύ δύσκολο να ανεβοκατεβαίνω σκάλες. Αν δε υπάρχει και έλλειψη κουπαστής, είναι σχεδόν αδύνατο. |
| Μια αθεράπευτη on-line shopper | Μου είναι πρακτικά αδύνατο να πάω στα μαγαζιά. Είναι απροσπέλαστα για άτομα με κινητικές δυσκολίες και η όλη διαδικασία μου φαίνεται ισοδύναμη ενός ironman challenge. |
| Να χαμογελώ καθώς κάθομαι με μια παρέα σε ένα εστιατόριο | Την δυσφορία, τον πόνο στο σώμα μου και την αγωνία του πώς θα σηκωθώ όταν έρθει η ώρα να φύγουμε ή όταν έρθει η ώρα να θέλω να πάω τουαλέτα |
| Έναν άνθρωπο που βαδίζει με μπαστούνι και πέφτει | Την προσπάθεια και την αποφασιστικότητά μου να ξανασηκωθώ και να συνεχίσω γνωρίζοντας οτι κατά πάσα πιθανότητα θα ξαναπέσω σύντομα. Και θα ξανασηκωθώ. |
| Μια δήλωση του Ν.105 με γραφικό χαρακτήρα πεντάχρονου... | Είναι τόσο δύσκολο να κρατήσω το στυλό και να ορίσω τα δάχτυλά μου να γράψουν σωστά. |
| Να απαντώ «τέλεια» στην ερώτηση «πώς είσαι» | Οι περισσότεροι γελούν όταν τους απαντώ έτσι. Ας μην κάνατε τέτοιες ερωτήσεις... |
Είναι πολύ μεγάλη αυτή η λίστα. Και για τον κάθε άνθρωπο διαφορετική. Με ή χωρίς αναπηρίες και κινητικές δυσκολίες. Μην βιάζεστε να βγάλετε συμπεράσματα. Και κυρίως, μην εκφέρετε άποψη αν δεν σας ζητηθεί για τις συνήθειες και τις ζωές των άλλων. Δεν είστε αυτοί όπως και αυτοί δεν είναι εσείς.
Πάντα θα υπάρχει κάποιος να μας κρίνει. Πάντα θα υπάρχει κάποιος που θα κάνει πικρόχολα σχόλια. Πάντα θα υπάρχει κάποιος που δεν βλέπει και δεν αναγνωρίζει την αξία μας. Αρκεί αυτός ο κάποιος να μην είμαστε εμείς.
Photo by Andrea Piacquadio from Pexels
