Δόκτωρ Τζέκιλ & κύριος Χάιντ

Η Παράξενη Υπόθεση του Δόκτωρ Τζέκιλ και του Κύριου Χάιντ (πρωτότυπος τίτλος The Strange Case of Dr Jekyll and Mr Hyde) ή αλλιώς Δόκτωρ Τζέκιλ και κύριος Χάιντ είναι μια νουβέλα φανταστικής λογοτεχνίας γραμμένη από τον Ρόμπερτ Λούις Στίβενσον. Δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά το 1886. Το βιβλίο βασίστηκε σε έναν εφιάλτη που είχε ο συγγραφέας, και έγινε ένα από τα πιο γνωστά του έργα. Έγινε μεγάλη επιτυχία αμέσως μετά την κυκλοφορία του και η βάση για αναρίθμητες παραστάσεις και κινηματογραφικές ταινίες.

O δόκτωρ Τζέκιλ είχε κάνει ένα πείραμα πάνω του με ένα φάρμακο που υποτίθεται πως θα χώριζε το καλό και το κακό από τον άνθρωπο. Το πείραμα πήγε στραβά, και ο γιατρός μεταμορφώθηκε στον κακό εαυτό του, τον Χάιντ.

Δεν ξέρω για εσάς αλλά εγώ ταυτίζομαι με αυτή την ιστορία. Μετά από αλλεπάλληλες δοκιμές φαρμάκων και γιατροσοφιών, με στόχο τον διαχωρισμό του καλού ανοσοποιητικού από το κακό ανοσοποιητικό – που μου επιτίθεται – πιάνω πολλές φορές τον εαυτό μου σε φάσεις Τζέκιλ και Χάιντ.

Τη μια στιγμή κανονικός άνθρωπος και την άλλη λυκάνθρωπος. Έχοντας φορτώσει όλη τη μέρα, έχοντας υπερβεί τον εαυτό μου για να κάνω αυτά που για πολλούς είναι αυτόματες και μηχανικές κινήσεις – όπως για παράδειγμα το σήκω από το κρεβάτι – το τέλος της ημέρας με βρίσκει με ανθρωποφαγική διάθεση συνήθως. Δεν θέλω να βλέπω και να ακούω κανέναν. Κυρίως να ακούω. Έχω αποκτήσει χούγια ηλικιωμένου. Με ενοχλεί η φασαρία. Οι ομιλίες. Κυρίως όταν αυτές οι ομιλίες συνοδεύονται από συμβουλές. Tips and tricks από ανθρώπους που δεν μπορούν ούτε να φανταστούν τις προκλήσεις που αντιμετωπίζω να μου δίνουν αβίαστα συμβουλές για το πώς μπορώ πολύ απλά να κάνω τη ζωή μου ευκολότερη.

«Δοκίμασες αυτό;»

«Μήπως να το έκανες έτσι;»

«Μα είναι λάθος αυτό που κάνεις»

«Γιατί δεν κοιμάσαι λίγο;»

«Γιατί δεν τρως λίγο παραπάνω;»

«Αν βγεις έξω να περπατήσεις θα νιώσεις καλύτερα»

«Νομίζω πρέπει να δοκιμάσεις κουρκουμά. Λιναρόσπορο. Σπόρους τσια.»

«Κακώς πίνεις κρασί, καφέ, αναψυκτικό, μαργαρίτες... »

«Να πας σε αυτόν τον ολιστικό που κάνει θαύματα»

«Γιατί πας έτσι;»

«Πόσο σπαστική είναι η καραντίνα;»

«Γιατί χρησιμοποιείς μπαστούνι, rollator;»

«Γιατί δεν πας να περάσεις επιτροπή;»

Και κάπως έτσι, αρχίζει η μεταμόρφωση. Τα μάτια μικραίνουν, το στόμα σφίγγεται και τσουπ! Χάιντ σε όλη του τη μεγαλοπρέπεια.

Να ξεκαθαρίσω οτι ο Δρ Τζέκιλ μέσα μου αναγνωρίζει την καλή πρόθεση του συνανθρώπου και πολλές φορές θα την πάρει την συμβουλή και θα την δοκιμάσει. Ο Δρ Τζέκιλ βλέπει την αγωνία και το γνήσιο ενδιαφέρον του συνανθρώπου να βοηθήσει με όποιο τρόπο μπορεί – κάτι που δοκίμασε ο ίδιος, κάτι που άκουσε, διάβασε, είδε – ο Χάιντ όμως; Ο Χάιντ δεν έχει ευγενικά συναισθήματα για τον συνάνθρωπο. Ο Χάιντ θα σε κοιτάξει παγερά, θα σου γρυλίσει και θα σε «στολίσει».

Καμιά φορά μπορεί και να ξυπνήσω έτσι. Μεταμορφωμένη σε ό,τι στριγγλότερο έχει αντικρύσει το μάτι ανθρώπου. Δυστυχώς, όπως και με την σκλήρυνση, δεν υπάρχει μοτίβο. Μπορεί το πρωί, μπορεί το βράδυ. Μπορεί καθόλου. Μπορεί και το πρωί και το βράδυ. Με παρέα ή χωρίς. Με ύπνο ή χωρίς. Με φαγητό ή χωρίς. Δεν έχει σημασία. Αν έχω καταλάβει ένα πράγμα ζώντας με αυτή την πάθηση κοντά μια δεκαετία τώρα είναι οτι μπορεί να τα κάνεις όλα σωστά και πάλι να πάνε όλα λάθος. Είναι κι αυτή μια τρελή διπολική.

Πραγματικά καταβάλλω μεγάλη προσπάθεια να είμαι ευγνώμων για το γεγονός οτι ξυπνάω κάθε πρωί. Για το οτι έχω μια οικογένεια που είναι όλοι τους γεροί. Οτι έχω ένα ωραίο σπίτι, μια καλή δουλειά. Ζω και κινούμαι σε ένα υποστηρικτικό περιβάλλον. Είμαι περιτριγυρισμένη από υπέροχους λαμπερούς ανθρώπους που με αγαπούν και με σκέφτονται (σας ομιλεί ο Δρ Τζέκιλ προφανώς).

Ο Χάιντ όμως θέλει να ξυπνήσει το πρωί και να διαολοστείλει το σύμπαν. Και να συνεχίσει στο ίδιο μοτίβο όλη την ημέρα του. Δολοφονικά ένστικτα δεν έχει αλλά δυο-τρεις σφαλιάρες ευχαρίστως θα τις μοίραζε.

Κάπου είχα διαβάσει μια δήλωση ενός συνασθενή που έγραφε: «Προσπάθησε να επιβιώσεις μέσα σε ένα σώμα που προσπαθεί να σε καταστρέψει. Δεν είναι καθόλου εύκολο να επιβιώσεις όταν αυτό σε καταστρέφει από μέσα προς τα έξω».

Θα συμφωνήσω. Και θα συνεχίσω. Θα συνεχίσω να προσπαθώ να φροντίζω τον Δρ Τζέκιλ και να στραγγαλίζω τον Χάιντ με την ελπίδα οτι κάποια στιγμή κάποιοι άλλοι δόκτωρες θα βρουν ένα φάρμακο να τον φάνε τον κακότροπο μαλάκα, πριν κάνει καμιά ανεπανόρθωτη ζημιά.

• «Διατελώ μεθ’ υπολήψεως», είπε ο Δρ Τζέκιλ

• «Βρε άει στο διάολο κι εσύ», απάντησε ο Χάιντ

Τα φιλιά μου

 Photo by fotografierende from Pexels